مویِ لَخْتَتْ,مثلِ پنبه نرم,مثلِ شب،دراز ..


یک سوال：آیا تو هم، شامپویِ پَرژَک می زنی

ز عشق های جوانی، عزیزتر دارم

تو را که گرمی خورشید در خزان خوش تر …

خورشیدمی و عادت هر روزه ام اینست

یک پنجره مبهوت تماشای تو باشم...

پ ن

ممنون بابت دقت اقای شهاب غ! و تصحیح شعر!

:)

دنیا

جای خوبی

برای شاعر شدن نیست

این بار که برگردم

درخت می‌شوم !

زمن عبورمیکنی ودم نمیزنی...

تنهادلم خوش است که شایدندیده ای...

خسته ام ! کاش کسی حال مرا می فهمید ...

غیر از این بغض که در راهِ گلو سد شده است

شدم ام مثل مریضی که پس از قطع امید

در پی معجزه ای ... راهی مشهد شده است ... 

تو دیگر چه جور معشوقی هستی ؟

نه دستم به تو می رسد

نه می توانم از شوق دیدنت

بال در آورم

تو ، دست و بال مرا بسته‏ ای ..

نقش اصلی در جهان را رنج بازی می کند

بی تو دنیا جز نمایشنامه ای بغرنج نیست

دل اسیر آتش و شانه اسیر زلزله

کاش می شد با خودم احساس همدردی کنم

قهوه دم می کنم
نصـف قاشق سیانور بـه فـنجانت مـــی ریزم
لبخند که می زنی …
می گویم : قهوه ات سرد شده بگذار عوضش کنم
این کار هر شب من است
سال هاست که می خواهم تو را بکشم ولی لبخندت....را چه کنم؟